Прочетох епистоларният компас на Венци, "Загубен в превода".
https://vencivaleri1951.blog.bg/politika/2020/11/26/zaguben-v-prevoda.1736993

          Па се сетих за "Загубен в Делиормана".

          У Делиормана си било едно време некое дете. Тоа постојано одело раскопчано, му се гледало мешето, па го викале Гетю Голомеше. Тоа било многу силно! Одело во некој блог, му викале Венци Кралевити, и таму си играло и мавтало со некој боздуган, топуз. Ќе го фрле до облаците и на гради го пречекува! Толкава сила имало тоа дете!
          На патот од Панагюриште за Добрич, полски пат, имало некоја голема руска мечка.
          И, плашиле се ората, како ќе поминат!? Голема руска мечка, ќе ги нападне кратункофците.
          Главният кратунко рекол:
          – Мораме да најдеме јаки луѓе, кои ќе се справат со мечката!
          Питат, распитуват низ Боковата царштина и некој ги посоветувал. Вика:
          – Да го викнеме Гетю Голомеше. Само тој може да помине отаму со кратункофците!
          Наjдели Гетя.
          – Ајде, ќе дојдеш со нас! Гочо нареди да дојдеш, таква и таква е работата. Била некоја руска мечка опасна на пато, излегува кога излегува и не можат да одат по дртата невеста Юла. Можеш ли да се нафатеш на тоа? Плашеш ли се?
          – Какво плашене – вика Гетю– јас од руска мечка да се плашам!? Не се плашам – вика – ќе дојдам!

          После историјата само за руска мечка пише..

на юнашкия епос. Гетю като митологичен герой е антитезата на нормалното, делиормаски мистър Бийн.

и на гумения хисарски цървул май му харесва ;)

ами забавлявам се Русти
нали пиша в забавления :)